Τα πατουσάκια μου - Ποίημα για την απώλεια μωρού

Αυτά είναι τα πατουσάκια μου

τόσο τέλεια και μικρά

μικρά πατουσάκια

που δεν πατήσαν ποτέ χαμηλά

 

Ούτε ένα από αυτά

αφού τώρα έβγαλα φτερά

πατουσάκια μικρά

βαδίζουν άλλα ταξίδια τυχερά

 

Θα ακούσεις τα πατουσάκια μου

στον ήχο της βροχής

σταγόνες σαν αγγέλου δάκρυα

όχι πόνου αλλά ζωής

 

Θα δεις τα πατουσάκια μου

στης πεταλούδας το νωθρό χορό

μαζί σου είμαι θα σου πω

και στην πρώτη ευκαιρία θα σου φανερωθώ

 

Θα δεις τα πατουσάκια μου

στο θρόισμα των φύλλων

ένα ένα θα ψιθυρίσω ονόματα

των πενθούντων εκείνων

 

Πάνω απ’ όλα τα πατουσάκια μου

είναι στην καρδιά της μαμάς και του μπαμπά

γιατί ακόμα κι αν έφυγα

δεν θα ζούμε ποτέ χωριστά

 

(προσαρμογή και μετάφραση από το These are my footprints: Σταυρούλα Πολυχρονοπούλου, με αγάπη στη μνήμη της κόρης μου Λυδίας Δέδε και στη μνήμη όλων των μωρών που έφυγαν νωρίς)