Η ζωή μου κυλούσε ομαλά σε μια μικρή πόλη της Αγγλίας. Σε μεγάλη ηλικία συγκράτησα στον νου μου για πρώτη φορά την έννοια της διακοπής εγκυμοσύνης. Ήταν μια συνάδελφος στην δουλειά μου που αναγκάστηκε να διακόψει την εγκυμοσύνη της λόγω της υγείας του μωρού της. Το μωράκι της είχε δισχιδή ράχη, μια ανωμαλία του νευρικού σωλήνα που δεν έχει θεραπεία και οδηγεί σε παράλυση, σοβαρές δυσλειτουργίες και διαταραχές. Έχοντας δύο υγιή παιδιά σκέφτηκα πόσο δύσκολο και τραγικό ήταν αυτό που της συνέβη. Σκέφτηκα πόσο τυχερή ήμουν που είχα δύο καλές εγκυμοσύνες και που όλα πήγαν καλά. Μερικούς μήνες μετά ήμουν έγκυος και περίμενα πως και πως να έρθει το τελευταίο παιδάκι στην ζωή μας και να ολοκληρώσει την οικογένεια μας. Στις 21 Δεκέμβρη, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, θα πήγαινα στον υπέρηχο της β επιπέδου, ακριβώς στα μισά της εγκυμοσύνης. Θυμάμαι την αυτοσυγκράτησή μου, μια επιφύλαξη που είχα και στις προηγούμενες εγκυμοσύνες, καθώς σκεφτόμουν ότι εκεί θα μάθαινα για την υγεία του μωρού και αν όλα